നിലവാരത്തകർച്ചയുടെ പ്രശ്‌നം

കഴിഞ്ഞ രണ്ട് ദശകക്കാലത്തിനിടയിൽ കേരളത്തിലെ വിദ്യാർത്ഥികളുടെ നിലവാരത്തിന് (അക്ഷരജ്ഞാനം മുതൽ ആശയഗ്രഹണം വരെയുള്ള കാര്യങ്ങളിൽ )ഒരു തകർച്ചയും സംഭവിച്ചിട്ടില്ലെന്നും അവരുടെ അവസ്ഥ പഴയകാല വിദ്യാർത്ഥികളുടെതിനെ അപേക്ഷിച്ച് വളരെ മെച്ചമാണെന്നും സ്ഥാപിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നവർ പലരുണ്ട്. ഉയർന്ന കൾച്ചറൽ കാപ്പിറ്റൽ ഉള്ളവരായി പറഞ്ഞുവരുന്ന ജാതിവിഭാഗങ്ങളിൽ പെടാത്തവർക്ക്  അധ്യാപക സമൂഹത്തിൽ അംഗബലം  വർധിച്ചതുകൊണ്ട് ഉണ്ടായ തെറ്റിദ്ധാരണ മാത്രമാണ്  വിദ്യാഭ്യാസരംഗത്തെ നിലവാരത്തകർച്ചയെ കുറിച്ചുള്ള വിലാപമായി ഉയരുന്നത് എന്ന് വാദിക്കുന്നവർ വരെ കൂട്ടത്തിലുണ്ട്.സാങ്കേതിക വിദ്യയുടെ വളർച്ചയും കേരളീയരിൽ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ സാമ്പത്തികസ്ഥിതിയിൽ  ഉണ്ടായ അനുകൂല മാറ്റങ്ങളും കാരണം മൊബൈൽ ഫോൺ,ക്യാമറ,സ്‌കൂട്ടർ മുതൽ കാറ് വരെയുള്ള വാഹനങ്ങൾ ഇവയൊക്കെ ഉപയോഗിക്കാൻ ചെറുപ്രായം മുതൽക്കേ പരിശീലനം നേടുന്നവരുടെ എണ്ണത്തിൽ ഗണ്യമായ വർധനവുണ്ടായിട്ടുണ്ട്.ടി.വി കാണലും  ഇന്റർനെറ്റിന്റെ വിനിയോഗവും വളരെയേറെപ്പേരുടെ ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമായിത്തീർന്നതുകൊണ്ട് ലോകവിവരങ്ങൾ അറിയുന്നതിന് ഗതിവേഗമേറിയിട്ടുണ്ട്.. ജീവിതായോധനത്തിൽ ഏത് ആയുധമേന്തണം,അത് എപ്പോൾ ,എങ്ങനെ ഉപയോഗിക്കണം എന്ന് കുട്ടികളിൽ കുറെയേറെപ്പേർ  നേരത്തെ ആലോചിച്ചുതുടങ്ങുന്നുമുണ്ട്.ഇതിനെയെല്ലാം നിലവാരനിർണയനത്തിന് പരിഗണിക്കണമെന്ന് കരുതുന്നവർക്ക് അങ്ങനെ ചെയ്യാം.പക്ഷേ,ഈ വക സംഗതികൾ സ്‌കൂൾ/കോളേജ് വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ കണക്കിൽ പെടുത്താമോ?,വിദ്യാർത്ഥികളും യുവജനങ്ങളും ഈ വക ജ്ഞാനം ആർജിക്കുന്നതിൽ അധ്യാപകർക്കും പാഠപുസ്തകങ്ങൾക്കും എന്ത് പങ്കുണ്ട്? ശാസ്ത്രസാങ്കേതിക രംഗങ്ങളിലെ പുതിയ നേട്ടങ്ങൾക്കു പിന്നിൽ ആ രംഗങ്ങളിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നവരുടെ പഠനഗവേഷണങ്ങളും കഠിനാധ്വാനവും ഉണ്ട്. ആ നേട്ടങ്ങളുടെ ഫലമായി വിപണിയിലേക്കും അതുവഴി ജനജീവിതത്തിലേക്കും കടന്നുവരുന്ന ഉൽപന്നങ്ങളും ഭൗതിക സൗകര്യങ്ങളുമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ വിദ്യാർത്ഥികളെ പരിശീലിപ്പിക്കലാണോ വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ പരമ പ്രധാനമായ ലക്ഷ്യം?പാഠപുസ്തകങ്ങളും അധ്യാപനവും ഇല്ലെങ്കിലും അതൊക്കെ നടന്നുപോവില്ലേ? വിദ്യാഭ്യാസത്തെ കുറിച്ച് ഗൗരവമായി ആലോചിക്കാൻ തയ്യാറുള്ളവർ ഇങ്ങനെയുള്ള പല ചോദ്യങ്ങൾക്കും ഉത്തരം തിരയേണ്ടതുണ്ട്.