"ഇന്ത്യക്ക്‌ സ്വാതന്ത്യം ലഭിച്ചിട്ട്‌ 66
വര്‍ഷം കഴിഞ്ഞു.ഈ നീണ്ട കാലയളവില്‍ മിക്കവാറും രാജ്യം ഭരിച്ചത്‌
കോണ്‍ഗ്രസ്സാണ്‌.ഇന്നാട്ടിലെ ജനജീവിതത്തില്‍ ഒരു മാറ്റവും ഉണ്ടാക്കാന്‍
കോണ്‍ഗ്രസ്സിന്‌ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല.പാവപ്പെട്ടവര്‍ ഇന്നും പാവപ്പെട്ടവര്‍
തന്നെ.പട്ടിണിക്കാര്‍ ഇന്നും പട്ടിണിക്കാര്‍ തന്നെ.സമ്പന്നര്‍ കൂടുതല്‍
സമ്പന്നരായി.ദരിദ്രര്‍ കൂടുതല്‍ ദരിദ്രരായി.അതല്ലാതെ യാതൊന്നും ഇവിടെ
സംഭവിച്ചിട്ടില്ല .ലോകത്ത്‌ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ തൊഴിലില്ലാത്തവരും
പട്ടിണിക്കാരുമുള്ള രാജ്യങ്ങളില്‍ ഇന്ത്യയുടെ സ്ഥാനം ഇപ്പോഴും മുന്‍പന്തിയില്‍
തന്നെയാണ്‌.മുതലാളിത്തമാണ്‌ കോണ്‍ഗ്രസ്സിന്റെ രാഷ്ട്രീയം.മുതലാളിത്തം
മുതലാളിമാര്‍ക്ക്‌ വേണ്ടിയുള്ളതാണ്‌.തൊഴിലാളികളുടെ ദുരിതങ്ങള്‍ക്ക്‌ അത്‌ യാതൊരു
വിധത്തിലും പരിഹാരവുമുണ്ടാക്കില്ല."
ഞാന്‍ കളവ്‌ പറയുകയാണെന്ന്‌ കരുതരുത്‌.ഈയിടെ
കേട്ട ഒരു പ്രസംഗത്തിലെ വാചകങ്ങളാണിവ.പ്രസംഗിച്ച നേതാവ്‌ ആരെന്നോ അയാളുടെ പാര്‍ട്ടി
ഏതെന്നോ പറയുന്നില്ല.ഇമ്മാതിരി വാചകമടികളില്‍ അടങ്ങിയിട്ടുള്ള
ഉത്തരവാദിത്വമില്ലായ്‌കയും അരാഷ്ട്രീയതയും ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുക മാത്രമാണ്‌ ഈ
കുറിപ്പുകൊണ്ട്‌ ലക്ഷ്യമാക്കുന്നത്‌.
രാജ്യം സ്വതന്ത്രമായി അഞ്ച്‌ വര്‍ഷം
കഴിഞ്ഞതില്‍ പിന്നെയാണ്‌ ഞാന്‍ ജനിച്ചത്‌.എന്റെ കുട്ടിക്കാലത്ത്‌ നാട്ടിലെ
മനുഷ്യരില്‍ തൊണ്ണൂറ്‌ ശതമാനവും പരമ ദരിദ്രരായിരുന്നു.ഉടുമുണ്ടിന്‌
മറുമുണ്ടില്ലാത്തവര്‍,രണ്ട്‌ നേരം പോലും വയറ്‌ നിറച്ച്‌ ആഹാരം
കഴിക്കാനില്ലാത്തവര്‍,മഴക്കാലത്ത്‌ പട്ടിണികൊണ്ട്‌ കരയേണ്ടി വരുന്ന
കുഞ്ഞുങ്ങള്‍,എല്ല്‌ മുറിയെ പണിയെടുത്ത്‌ ചെറിയ കൂലിയും കൈപ്പറ്റി തളര്‍ന്നവശരായി
മടങ്ങുന്ന പാവപ്പെട്ട നാടന്‍ പണിക്കാര്‍,കടം കൊണ്ട്‌ പൊറുതിമുട്ടി നാട്‌
വിടുന്നവര്‍,ഒരു ട്രൗസറും ഷര്‍ട്ടുമായി,ഒരു പാവാടയും ബ്ലൗസുമായി കൊല്ലം മുഴുവന്‍
സ്‌കൂളിലേക്ക്‌ പോവുന്ന കുട്ടികള്‍,ചികിത്സിക്കാന്‍ പണമില്ലാത്തതുകൊണ്ടു മാത്രം
മരിച്ചു പോവുന്ന പാവപ്പെട്ട രോഗികള്‍ ഇവരെയൊക്കെയാണ്‌ ഞാന്‍ ചുറ്റിലും
കണ്ടത്‌.
കടന്നുപോയ ദശകങ്ങള്‍ എന്തെന്തൊക്കെ മാറ്റങ്ങളാണ്‌ ജീവിതത്തില്‍
ഉണ്ടാക്കിയത്‌!കാറ്‌,ബൈക്ക്‌,സ്‌കൂട്ടര്‍,മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍,കംപ്യൂട്ടര്‍ ഇവയൊക്കെ
സര്‍വസാധാരണമായ,പാവപ്പെട്ട തൊഴിലാളിക്ക്‌ പോലും ഏറ്റവും ചുരുങ്ങിയത്‌ ആറും ഏഴും
ഷര്‍ട്ടും മുണ്ടുമുള്ള,കുട്ടികള്‍ക്ക്‌ പ്രൈമറി ക്ലാസ്സുകളിലെ വിദ്യാഭ്യാസം
നല്‍കുന്നതിന്‌ പോലും പ്രതിമാസം ആയിരം രൂപയോളം ചെലവഴിക്കാന്‍ മടിയില്ലാത്ത
ലക്ഷക്കണക്കിന്‌ രക്ഷിതാക്കളുള്ള,മറുനാട്ടിലും വിദേശരാജ്യങ്ങളിലുമൊക്കെയായി മാസം
തോറും ആറക്കശമ്പളം പറ്റുന്ന അനേകലക്ഷം ചെറുപ്പക്കാരുള്ള,നാട്ടിന്‍പുറങ്ങളില്‍ പോലും
ഫാസ്റ്റ്‌ ഫുഡ്‌ കടകളുള്ള,രാജ്യത്തിനകത്തും പുറത്തുമായി വിനോദസഞ്ചാരം നടത്താന്‍
പ്രതിവര്‍ഷം ലക്ഷക്കണക്കിന്‌ രൂപ ചെലവഴിക്കാന്‍ യാതൊരു മടിയുമില്ലാത്ത
പതിനായിരക്കണക്കിന്‌ കുടുംബങ്ങളുള്ള,വിവാഹച്ചടങ്ങുകള്‍ക്ക്‌ പണം
വാരിക്കോരിയെറിയാന്‍ സമ്പന്നരും മേല്‍ത്തരം ഇടക്കാരും മത്സരിക്കുന്ന,പ്രാഥമിക
വിദ്യാഭ്യാസം മാത്രമുള്ള സ്‌ത്രീപുരുഷന്മാര്‍ക്കു പോലും അവനവന്റെ ആഹാരത്തിനും
വസ്‌ത്രത്തിനും വക കണ്ടെത്താന്‍ പറയത്തക്ക ബുദ്ധിമുട്ടില്ലാത്ത,രാഷ്ട്രീയ
പാര്‍ട്ടികള്‍ സമ്മേളനങ്ങള്‍ക്കു വേണ്ടി കോടികള്‍ തന്നെ വാരിയെറിയുന്ന ഒരു
നാട്ടില്‍ നിന്നുകൊണ്ട്‌ ഇവിടെ കഴിഞ്ഞ ആറര പതിറ്റാണ്ട്‌ കാലത്തിനിടയില്‍ യാതൊരു
മാറ്റവും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല എന്ന്‌ പ്രസംഗിക്കുന്നത്‌ രാഷ്ട്രീയസ്‌ന്ധതയുടെ
ലക്ഷണമല്ല.
ജനജീവിതത്തെ ബാധിക്കുന്ന അടിസ്ഥാന പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ എന്തൊക്കെയാണെന്ന്‌
പഠിച്ച്‌ അവയെ കുറിച്ച്‌ ജനങ്ങളെ ബോധവല്‍ക്കരിക്കലാണ്‌ രാഷ്ട്രീയക്കാരുടെ പ്രാഥമിക
ജോലി.വികസനം സൃഷ്ടിച്ച പുതിയ പ്രശ്‌നങ്ങള്‍,കമ്യൂണിസ്റ്റുകാര് ഉള്‍പ്പെടെ
എല്ലാവരെയും ഗ്രസിച്ച അധികാരമോഹവും അഴിമതിയും,രാജ്യമെമ്പാടും അതിഭയാനകമായ രീതിയില്‍
വളര്‍ന്നു വരുന്ന വര്‍ഗീയത,വിദ്യാഭ്യാസമേഖലയിലെ ഞെട്ടിക്കുന്ന
നിലവാരത്തകര്‍ച്ച,ഏറ്റവും സാധാരണക്കാരായ മനുഷ്യര്‍ക്ക്‌ ഇപ്പോഴും പല രംഗത്തും
നേരിടേണ്ടി വരുന്ന കടുത്ത നീതിനിഷേധവും അവഗണനയും,പൊതുജീവിത്തില്‍
വ്യാപകമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഹിംസാവാസന,രാഷ്ട്രീക്കാരും മാഫിയാസംഘങ്ങളുമായുള്ള
കൂട്ടുകെട്ട്‌ ഇങ്ങനെ ഒരു പാട്‌ പ്രശ്‌നങ്ങളെ കുറിച്ച്‌ ആഴത്തില്‍ അന്വേഷിച്ച്‌
വസ്‌തുതകള്‍ ജനങ്ങളെ അറിയിക്കുക,അവരുടെ ഏറ്റവും ന്യായമായ അവകാശസമരങ്ങളില്‍
നേതൃത്വപരമായ പങ്ക്‌ വഹിക്കുക ഇവയൊക്കെയാണ്‌ രാഷ്ട്രീയപ്രവര്‍ത്തകരും നേതാക്കളും
ചെയ്യേണ്ടത്‌.അതിനൊന്നും മിനക്കെടാതെ പത്തറുപതുകൊല്ലം മുമ്പേ പറഞ്ഞു വരുന്ന
കാര്യങ്ങള്‍ വള്ളിപുള്ളി വിടാതെ ആവര്‍ത്തിക്കുന്നത്‌ ഉത്തരവാദിത്വമില്ലായ്‌കയുടെയും
അരാഷ്ട്രീയതയുടെയും ലജ്ജാകരമായ തെളിവില്‍ കവിഞ്ഞ യാതൊന്നുമല്ല.
1/2/2014...
