ടി.പത്മനാഭന്റെ 'മരയ'(മാതൃഭൂമി- 2017 മെയ് 7-13)വായിച്ചു.പത്മനാഭൻ കഴിഞ്ഞ പത്തിരുപത് വർഷക്കാലത്തിനിടയിൽ എഴുതിയ ഭേദപ്പെട്ട കഥയാണിത്.പുതിയ തലമുറയിലെ കഥാകൃത്തുക്കളുടെ രചനകളുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തി ഈ കഥയുടെ നിലവാരക്കുറവിനെപ്പറ്റി പരിതപിക്കുന്നത് ശരിയല്ല.അനുഭവങ്ങളെ പുതിയ കാലത്തിനിണങ്ങുന്ന ഘടനയിൽ (വിമർശനാത്മകമായും അല്ലാതെയും)സ്വീകരിക്കാൻ അവർക്കുള്ള ശേഷി ടി.പത്മനാഭനിൽ നിന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നതിൽ അർത്ഥമില്ല.
ആഖ്യാതാവിന്റെ അതിരുകളില്ലാത്ത ആത്മാനുരാഗം ഒഴിവാക്കി എഴുതാൻ പറ്റിയിരുന്നെ
ങ്കിൽ ഇതൊരു മികച്ച കഥയായി മാറാനുള്ള സാധ്യതയുണ്ടായിരുന്നു.അത് പാഴാക്കിക്കളഞ്ഞതിൽ സങ്കടം തോന്നി.നഷ്ടപ്പെടുത്തിയ വലിയ സാധ്യതകൾ കൊണ്ട് പ്രലോഭിപ്പിക്കുന്ന കഥയാണ് 'മരയ.'
ആഖ്യാതാവിന്റെ അതിരുകളില്ലാത്ത ആത്മാനുരാഗം ഒഴിവാക്കി എഴുതാൻ പറ്റിയിരുന്നെ
ങ്കിൽ ഇതൊരു മികച്ച കഥയായി മാറാനുള്ള സാധ്യതയുണ്ടായിരുന്നു.അത് പാഴാക്കിക്കളഞ്ഞതിൽ സങ്കടം തോന്നി.നഷ്ടപ്പെടുത്തിയ വലിയ സാധ്യതകൾ കൊണ്ട് പ്രലോഭിപ്പിക്കുന്ന കഥയാണ് 'മരയ.'
No comments:
Post a Comment