വായനക്കാർ

     കഥയെഴുത്തുകാരും കവികളും മനുഷ്യരെന്ന നിലയിൽ മറ്റുള്ളവരേക്കാൾ വളരെ                          ഉയരെയായിരിക്കും എന്നതായിരുന്നു വായനയുടെ ലോകത്തേക്ക് പ്രവേശിച്ചു തുടങ്ങിയ കാലത്തെ എന്റെ ധാരണ.അനുഭവങ്ങളുടെയും ആശയങ്ങളുടെയും എല്ലാ ഉയരങ്ങളും ആഴങ്ങളും വളവുകളും തിരിവുകളും സാധാരണ മനുഷ്യരുടെ കാഴ്ചയിലേക്ക് വരില്ല.അങ്ങോട്ടെല്ലാം ചെന്നെത്തുന്ന കണ്ണും കാതും മൂക്കുമെല്ലാം എഴുത്തുകാർക്കുണ്ട്.ജീവിതത്തിന്റെ കാണാക്കാഴ്ചകളിലേക്കും മനുഷ്യ മനസ്സിന്റെ നാനാതരം ചലനങ്ങളിലേക്കും വായനക്കാരെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോവാൻ അവർക്ക് കഴിയുന്നുണ്ടെന്ന അറിവ് എല്ലാ വായനക്കാരുടെയും സാമാന്യജ്ഞാനത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്.അതിൽ കവിഞ്ഞ് മനുഷ്യത്വം എന്നു നാം പറഞ്ഞു വരുന്ന ഗുണം  സ്വന്തം വ്യക്തിത്വത്തിൽ
ഏതളവ് വരെ വളർത്തിയെടുക്കാൻ അവർക്ക് കഴിയുന്നുണ്ട് എന്ന കാര്യത്തിൽ സംശയമുണ്ട്.മലയാളത്തിലെ എഴുത്തുകാരിൽ പലരുമായും സൗഹൃദമുണ്ടെങ്കിലും അവരിൽ ഒരു കൈവിരലിൽ എണ്ണാവുന്നവരോട് മാത്രമേ എനിക്ക് മതിപ്പ് തോന്നിയിട്ടുള്ളൂ.മറ്റുള്ളവരെല്ലാം വെറും ശരാശരി മനുഷ്യർ.പലരും ശരാശരിയിൽ താഴെ നിൽക്കുന്നവർ.വായനക്കാരുടെ കാര്യം അങ്ങനെയല്ല.വായിച്ച പല കൃതികളും അവരെ ഗാഢമായി സ്പർശിക്കുകയും അവരുടെ മനുഷ്യബന്ധങ്ങളുടെയും ലോകധാരണയുടെയും ആഴവും പരപ്പും വളരെയേറെ വർധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തതായി കണ്ടിട്ടുണ്ട്.പ്രകൃതത്തിൽ നേരത്തേ തന്നെ മാനുഷികതയുടെ അംശം കൂടുതലായി ഉള്ളവർ മാത്രമാണോ മികച്ച വായനക്കാരായിത്തീരുന്നത് എന്നും സംശയമുണ്ട്.